Tam dom Twój gdzie serce Twoje
Moje już dawno złamane na dwoje
Część skrępowana kwiatów polnych łodygami
Zaś druga przybita do ściany gwoździami
Jedna połowa boli druga tylko krwawi
Nie ma sposobu by połączyć by naprawić
Czasu nie cofniesz decyzji również
Jeśli żałować to braku bliskości głównie
Jak zdarta płyta sekwencje powtarza
Winylu nie naprawisz to się nie zdarza
Jeden łyk za dużo muzyka przerwana krzykiem
Nie nazwiesz tego nałogiem prędzej nawykiem
Tam gdzie oszczerstwa ziarno zasiane
Zgniłe owoce będą zbierane
W koszach zawiści uprzedzeń i niezrozumienia
Nie uzbiera się odrobina przebaczenia
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Anonim jest tylko wtedy dopuszczalny, gdy piszący go rzeczywiście jest nikim.
- Stanisław Jerzy Lec