Moje szczęście

Roztargniony, chwilami zalany zwątpieniami…

Szukając go tam gdzieś między wierszami.

Widząc je w uśmiechu dziecka i jesiennych liściach.

W deszczu, w Słońcu, w winogron kiściach.

Tylko w szczerych  rzeczach i czynach.

Wabi i nęci w swe sieci powoli, i cieszy.

Zielonym światłem jest dla pieszych.

Kryje się w człowieku dobrej woli.

Smucić się długo nie pozwoli.

W orzechowych włosach i bladych licach.

W skórze aksamitnej i poszerzonych źrenicach.

W blasku Gwiazdy Zarannej i w objęciu Chrystusa.

W muzycznych pląsach harmonijkowego bluesa.

Tam je znajduję.

Kazimierz Kaczorowski

14.10.14 (edytowano).

Tańczymy.

Przepraszam drogich czytelników za brak publikacji w ostatnim czasie. Natłok wydarzeń, zmian i problemów oraz brak weny sprawił, że na mym kawałku internetowej podłogi zabrakło nowych przedmiotów. 

Mam nadzieję, że to się zmieni wraz z nadchodzącą porą jesienną. 

Już dziś mam do przedstawienia coś co wyszło z mej głowy dzisiejszego poranka. 

Tańcząc na wietrze 

Trzymamy się kurczowo

Uplecionej mgły

Na przędnej nici 

Dotykamy spojrzeniami

Zerkamy po sobie z nieśmiałością

Tulimy w sobie uczuć garstkę

Pączkując ku wydaniu słodkich owoców

Ty nie puszczaj mnie.

Tak, Ja nie puszczę Ciebie.

7.10.2014

K. Kaczorowski