Nie o taką Polskę...

Nie o taką Polskę...

Nie o taką Polskę walczyli Wasi dziadkowie,

Wasi rodzice, nasi przodkowie. 

Ze sztandarami w ręku, z piersią dumnie wypiętą,

Przyjmowali kule w korpus z odwagą, nie z udręką.

Choć ich dłonie splamione krwią wroga i błotem,

Nie trwożyli się tego, odrzucili strach z cieknącym potem.

Gdyby wiedzieli co z Ojczyzny zrobią rodacy...

Gdyby mogli mówić teraz, kiedy żyjemy my "niby Polacy"...

Ze łzami w oczach, trwogą i smutkiem na licach,

Czytalibyśmy słowa na pomnikach i tablicach:

"Nie o taką Polskę walczyłem w morzu krwi".

Powiedz szczerze gdzie ta Polskość w nas tkwi?

Gdzie ta miłość, szacunek, tolerancja i zrozumienie?

Czy nie gryzie Was na ten widok sumienie?

Widząc rozboje podczas marszu na Placu Konstytucji

Podczas Święta Odzyskania Niepodległości

Między Brunatnymi, policją i stojącymi z boku Kolorowymi,

Którzy nawołują do miłości i pokoju hasłami swymi.

Serce się kraje, a dusza w niebiosa krzyczy...

Bo biją się Polacy!!! Nie ważne biali, czarni, Żydzi czy Katolicy!

Przecież na co dzień spotykamy tych ludzi, czas ich zmienia,

Lecz mają uczucia, wartości, cele i pragnienia.

Odwiedzając groby i pomniki wśród zniczy i kwiatów

Na ten widok odezwałyby się głosy naszych przodków zza światów:

"Nie o taką Polskę walczyłem wśród kul gradobicia.

Nie za taką Ojczyznę moi kompani potracili  życia" 

11.11.2011. 

Kazimierz Kaczorowski